Warszawa, Wrocław, Gdynia - to w tych miastach znajdziemy najwyższe budynki w Polsce, jednak tylko część z nich to dzieła rodzimych projektantów. Przyjrzyjmy się zatem bliżej istniejącym i realizowanym wysokościowcom, których autorami są polscy architekci.

Jeśli wysokość budynków zmierzymy zgodnie z zasadą „do dachu”, czyli bez iglicy, to najwyższym budynkiem w Polsce jest wrocławski Sky Tower. Najbardziej charakterystyczny obiekt w krajobrazie stolicy Dolnego Śląska ma blisko 206 metrów wysokości. Na uwagę zasługuje również fakt, że projekt Sky Tower powstał na rodzimych deskach kreślarskich. To efekt prac fachowców ze Studia Architektonicznego FOLD. Architekturą wnętrz i krajobrazu również zajmowały się polskie pracownie. Oddany do użytku w maju 2012 roku, kompleks mieszkalny, biurowy, handlowo-usługowy i rekreacyjny, posiada 50 kondygnacji i jest najwyższym wysokościowcem w naszym kraju zaprojektowanym przez polskich architektów.


Trzymając się zasady mierzenia wysokości budynków „do dachu”, najwyższym budynkiem w Warszawie i drugim w Polsce zaprojektowanym przez polską pracownię architektoniczną, będzie 159-metrowy Q22. W tym wypadku projekt powstawał w biurze Kuryłowicz & Associates, a rozpoczął go sam prof. Stefan Kuryłowicz. - Wysokie budynki w centrach światowych miast są miarą ich ambicji i papierkiem lakmusowym stopnia technicznej maestrii ich budowniczych. Wzniesienie wieżowca w centrum Warszawy było marzeniem Stefana. Rozpoczęty przez niego projekt rozwinęliśmy tak, by nosił znamiona architektury wyrazistej, charakterystycznej i widocznej nie tylko w sylwecie miasta i jego historycznych wedutach, ale i w perspektywach warszawskich alei i ulic coraz mocniej zarysowującego się city. Q22 choć ze szczytem w chmurach, ziemi dotyka lekko, otwierając się na ulicę przyjaznym parterem. Oferuje przestrzenie wygodne do pracy, spotkań i rekreacji w komforcie, a jednocześnie w duchu innowacji, która od początku towarzyszyła temu projektowi – mówi o projekcie Q22 prof. Ewa Kuryłowicz.


Kolejnym dziełem polskich architektów, które góruje nad krajobrazem miasta jest budynek warszawskiego hotelu InterContinental. Budynek zaprojektował zespół pod kierownictwem Tadeusza Spychały. InterContinental jest jednolitą, smukłą bryłą, jego elewacja ma stonowaną, niebieską barwę, podobnie jak sąsiedni wieżowiec WCF. Wyróżnikiem budynku jest charakterystyczna pusta przestrzeń w zaprojektowanej bryle. Wysokość hotelu „do dachu” to 154 metry.


Innym charakterystycznym, wysokim budynkiem, którego projekt jest dziełem polskich architektów jest warszawski Oxford Tower, znany też jako Intraco II lub Elektrim. Jego budowę rozpoczęto w połowie lat siedemdziesiątych, a zakończono w roku 1979. Realizacja odbywała się według projektu Jerzego Skrzypczaka, Haliny Świergockiej-Kaim, Wojciecha Grzybowskiego, Jana Zdanowicza i Jerzego Janczaka. Budynek był jednym z pierwszych warszawskich drapaczy chmur. Wieżowiec jest częścią zespołu architektoniczno-urbanistycznego Ściany Zachodniej i większość mieszkańców Warszawy nie wyobraża sobie bez niego centrów swojego miasta.


Na uwagę zasługuje również gdyński Sea Towers, który liczy sobie „do dachu” ponad 125 metrów. Autorem projektu jest Andrzej Kapuścik, który od pewnego czasu mieszka i pracuje w Wiedniu, gdzie siedzibę ma jego pracownia. Sea Towers to budynki o charakterze mieszkalnym oraz usługowo-biurowym, które składają z dwóch wież. Dolne kondygnacje są przeznaczone pod zaplecze techniczne i garażowe, kolejne jako obiekty usługowo-biurowe, handlowe oraz rekreacyjne, a powyżej znajduje się strefa mieszkalna z apartamentami o zróżnicowanej powierzchni.


Wysokich budynków w Polsce jest coraz więcej, szczególnie aktywnie na tym polu wygląda Warszawa. Cieszy więc, że wśród nich znajdują się dzieła rodzimych projektantów, którzy w ten sposób mogą dosłownie i w przenośni wznosić swoje marzenia.